A escritora barcelonesa Ana María Matute resultou galardoada este ano co premio Miguel de Cervantes (chamado o Nóbel das letras hispánicas) o máximo recoñecemento aos escritores españois e latinoamericanos cuxa obra contribuíse a enriquecer o patrimonio da literatura española.
Esta novelista española nacida en Barcelona o 26 de xullo de 1926 tivo unha infancia moi traumática debido a varias enfermidades e á educación que recibiu nun colexio de monxas francesas. A súa primeira novela, escrita en 1943, Pequeno teatro, non se revisou nin publicou ata 1954. Formou parte do grupo de novos autores que, dunha forma obxectiva e realista, denunciaron as consecuencias da guerra e describiron a realidade da sociedade española contemporánea. A súa primeira obra publicada foi Los Abel (1948), pero non se deu a coñecer ata a publicación de Los fillos mortos (1958), novela coa que gañou o premio da Crítica e o Nacional de Literatura. Os Mercadores é unha triloxía que comprende: Primeira memoria, obra coa que gañou o Premio Nadal de 1959; Os soldados choran de noite (1964), premio Fastenrath, e La trampa (1969). O título da triloxía alude a todos os que se aproveitan das miserias alleas.
Outras obras súas son: A torre vixía (1971); O río (1973); Festa ao noroeste (1953) e Vagalumes, que volveu reescribir co título de Nesta terra (1955). Escribiu contos dirixidos aos nenos e, de forma especial, ao seu fillo: Os nenos parvos (1956); Os contos vagabundos (1956); O tempo (1957); Tres contos e un sono (1961); Historias da Artámila (1961); Libro dos xogos para os nenos dos outros, e El polisón de Ulises (1965). Tras un longo período sen publicar, en 1996 editou Olvidado rei Gudú, novela refundida a partir doutra que escribira había vinte e cinco anos e que se converteu nun importante éxito de vendas.
Ao longo da súa carreira literaria foi galardoada tamén cos premios Café Gijón (1952), Fastenrath (1969) e nacional de Literatura Infantil e Xuvenil (1965 e 1984).
Electa como membro de número da Real Academia Española en 1996, tomou posesión da cadeira de brazos K o día 18 de xaneiro de 1998.
